Karp, karaś

Wędkarstwo to możliwość oderwania się od codzienności, pracy, obowiązków. To forma aktywnego wypoczynku i kontaktu z naturą.

2 marca 2010  08:16

Podziel się:  

Przedstawiamy gatunki ryb, ich występowanie oraz okresy i wymiary ochronne. Opracowano na podstawie danych zawartych w materiałach PZW Okręgu Gdańskiego koła 129 w Chojnicach.

Karp (z ł. Cyprinus carpio) - nieliczne okazy osiągają 1 metr długości i ok. 30 kg ciężaru.

Jego ciało jest wydłużone, pokryte dużymi mocnymi łuskami. Posiada długą płetwę grzbietową, której ostatni twardy promień jest ząbkowany, a końcowy otwór gębowy zaopatrzony jest w dwie pary wąsików, zęby gardłowe występują w trzech szeregach. Ubarwienie karpia bywa zmienne w zależności od podłoża – od ciemnobrunatnego do jasnożółtego. Występuje niemal we wszystkich strefach klimatycznych, w całej Europie, Azji, hodowany jest w Ameryce Pn., Afryce i Australii.

Karp rośnie szybko, żywi się fauną denną, a tarło odbywa kilkakrotnie w ciągu lata. Jest niezwykle płodny, czemu prawdopodobnie zawdzięcza swą nazwę - „karp” (od greckiego słowa „harpox” – płód). Żyje w wodzie stojącej lub wolno płynącej, dobrze ogrzanej, porośniętej miękką roślinnością. Do Polski trafił przypuszczalnie w XIII w. stając się obiektem hodowli stawowej. Dzięki selekcji wygląd zewnętrzny karpia hodowlanego odbiega znacznie od formy dzikiej. Jedną z wyselekcjonowanych odmian jest karp lustrzeń, zwany także królewskim lub galicyjskim, który odznacza się małą głową, wysokim ciałem i brakiem zwartej pokrywy łuskowej.

Przynęty stosowane przy połowie karpia to: kulki proteinowe, ziemniaki, ciasto chlebowe z miodem, gotowany bób i kukurydza, ciasto piernikowe, białe i czerwone robaczki, rosówki, parzona pszenica, larwy, ślimaki.

Karpie łowi się różnymi metodami: gruntówki ze spławikiem lub bez, powierzchniową, włosową, na sprężynę.

Okres ochronny: nie ma. Wymiar ochronny: 30 cm (nie dotyczy rzek).

Limit dzienny: 3 sztuki łącznie z: amurem białym, boleniem, brzaną, lipieniem, pstrągiem potokowym, szczupakiem i sandaczem.

Walory smakowe, odżywcze i dietetyczne karpia są powszechnie znane.

Najstarsze i największe ośrodki hodowli tej ryby w Polsce znajdują się na Górnym Śląsku, w dolinie rzeki Baryczy – w Miliczu, w woj. lubelskim i kieleckim. Karp konsumpcyjny ma przeważnie 0,5 – 2,5 kg ciężaru i wiek od 2 do 4 lat. Karp dziki spotykany jest w Polsce w rzekach i jeziorach, pochodzi z zarybienia bądź jest uciekinierem ze stawów. Rośnie dobrze osiągając duże wymiary. W połowach gospodarczych trafia się rzadko, stanowi natomiast obiekt połowów sportowych.

Gospodarcze znaczenie karpia zarówno hodowlanego, jak i dzikiego jest bardzo duże we wszystkich krajach jego występowania. W Polsce gospodarcze znaczenie ma tylko karp hodowlany, który stał się głównym przysmakiem na wigilijnym stole.

Karaś ( z ł. Carassius carassius)

Jego ciało jest bocznie spłaszczone, wysokie, krótkie, pokryte dużą łuską. Mały otwór gębowy znajduje się na końcu pyska, a zęby gardłowe ustawione są w jednym szeregu. Ostatni twardy promień płetwy grzbietowej posiada ząbkowanie, lecz znacznie drobniejsze niż u karasia srebrzystego. Ubarwienie grzbietu i boków ma kolor brunatnozłocisty z zielonkawym połyskiem. Płetwy piersiowe i brzuszne są przy nasadzie lekko zaczerwienione.

Karaś dochodzi zazwyczaj do 20 cm długości, rzadko do 50 cm. Rośnie bardzo powoli, żywi się fauną denną oraz roślinami. Rozmnaża się od maja do lipca, składając w tym czasie kilkakrotnie ikrę.

Występuje w rzekach całej Polski i zbiornikach wodnych z wyjątkiem szybko płynących potoków i zbiorników górskich.

Przynęty stosowane przy połowie karasia to: pojedyncze czerwone robaki, lub podwójne białe, ciasta, ziemniaki, czy kukurydza.

Okres ochronny: nie ma. Wymiar ochronny: nie ma. Limit dzienny: nie ma.

Pomimo dużej ilości kości międzymięśniowych, cieszy się dużym zainteresowaniem ze względu na smaczne i odżywcze mięso.